Przewlekły ból to złożony problem, który wykracza poza dyskomfort fizyczny i wpływa na każdy aspekt życia, w tym na samopoczucie psychiczne. W odpowiedzi na to wieloaspektowe wyzwanie projekt De-Stress powstał, aby zbadać, w jaki sposób możemy lepiej zrozumieć cierpienie emocjonalne związane z przewlekłym bólem i sobie z nim poradzić. Inicjatywa ta stanowi znaczący krok naprzód w toczącej się walce o poprawę jakości życia osób cierpiących na uporczywy ból.

W Miesiącu Świadomości Bólu rozmawialiśmy z oddanym zespołem odpowiedzialnym za projekt De-Stress, aby uzyskać wgląd w ich ustalenia, innowacyjne podejścia i aspiracje na przyszłość. Projektem kierowanym przez grupę wybitnych ekspertów stoi profesor Tamar Pincus wraz z profesor Carolyn Chew-Graham, dr Hollie Birkinshaw i dr Stephanie Hughes. Razem pracują nad wyznaczeniem ścieżki w kierunku lepszego wsparcia i zrozumienia dla osób zmagających się z cierpieniem związanym z bólem.

Czym jest cierpienie związane z bólem?

Według dr Hollie Birkinshaw cierpienie związane z bólem jest naturalną i oczekiwaną reakcją emocjonalną na uporczywy ból. Wyjaśnia: „To nie to samo, co depresja kliniczna, chociaż może dawać podobne objawy. Zamiast tego jest to bezpośrednia reakcja na trudności i ograniczenia, jakie ból nakłada na codzienne życie”.

Profesor Tamar Pincus rozwija to rozróżnienie, podkreślając, że chociaż objawy mogą przypominać depresję, doświadczenia osób cierpiących na stres związany z bólem często znacznie się od siebie różnią. „Kiedy rozmawiamy z osobami doświadczającymi przewlekłego bólu, staje się jasne, że ich zmagania wynikają bardziej z ciągłych wyzwań związanych z życiem z bólem niż z poważnych objawów związanych z kliniczną depresją. W wielu przypadkach ich cierpienie nie łagodzi leków przeciwdepresyjnych, ponieważ pierwotną przyczyną nie jest zaburzenie depresyjne – to reakcja na wpływ bólu na życie.”

To zniuansowane zrozumienie cierpienia związanego z bólem stwarza wyjątkowe wyzwania dla lekarzy pierwszego kontaktu. Profesor Carolyn Chew-Graham zauważa: „Nakładanie się objawów utrudnia lekarzom pierwszego kontaktu rozróżnienie między depresją a cierpieniem związanym z bólem. W rezultacie pacjenci często nie otrzymują najskuteczniejszego leczenia swojego schorzenia”.

Geneza projektu De-Stress

Przed rozpoczęciem projektu De-Stress profesor Pincus i jej zespół zauważyli niepokojący wzorzec w leczeniu bólu przewlekłego. Pacjenci często spotykali się z „idealną burzą” nieodpowiednich opcji leczenia, długim czasem oczekiwania na specjalistyczną opiekę i obrotowymi drzwiami konsultacji z lekarzami pierwszego kontaktu.

Profesor Chew-Graham podkreśla wyzwania stojące przed świadczeniodawcami: „Lekarze pierwszego kontaktu rozumieją, że cierpienie związane z bólem jest poważnym problemem, ale często czują się bezsilni, aby skutecznie mu zaradzić. Obecne metody leczenia, takie jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT) i programy leczenia bólu, mają różne wskaźniki skuteczności, a pacjenci często opisują uczucie pustki lub „pustki” po zakończeniu tych interwencji. To prowadzi ich do szukania dalszej pomocy, utrwalając cykl konsultacji bez trwałych rozwiązań”.

Aby przerwać ten cykl, zespół De-Stress starał się opracować interwencję, która przeniosła punkt ciężkości z eliminacji bólu na wspieranie optymizmu, odporności i poprawy dobrostanu. Zainspirowany wcześniejszymi badaniami finansowanymi przez Versus Arthritis zespół opracował program, który zapewniłby uczestnikom wspierającego rzecznika — osobę, która mogłaby udzielić praktycznych porad, połączyć ich z zasobami społeczności i pomóc im zbudować poczucie nadziei.

Nowe podejście do radzenia sobie z cierpieniem związanym z bólem

Celem projektu De-Stress było zbadanie dystresu związanego z bólem jako odrębnego zjawiska, niezależnego od depresji klinicznej. Aby to osiągnąć, zespół nawiązał kontakt z lekarzami pierwszego kontaktu, pacjentami i lekarzami przepisującymi leki w ramach opieki społecznej poprzez ankiety i wywiady, zbierając cenne informacje na temat ich doświadczeń i perspektyw.

Doktor Hollie Birkinshaw wyjaśnia: „Nasze badania wykazały, że wielu pacjentów, u których zdiagnozowano depresję, w rzeczywistości może doświadczać stresu związanego z bólem. Odkrycie to podkreśla znaczenie dostosowanego podejścia do leczenia, ponieważ obecne konsultacje lekarzy pierwszego kontaktu często nie zapewniają wystarczającej ilości czasu na zajęcie się wyjątkowymi wyzwaniami związanymi z cierpieniem związanym z bólem. Zamiast skupiać się wyłącznie na łagodzeniu bólu, nasza interwencja zachęca jednostki do uznania swojego bólu, jednocześnie stawiając na pierwszym miejscu ogólną jakość życia”.

Innowacyjne podejście projektu zostało ujęte w metaforycznym „wideo z plasteliny”, stworzonym w celu zilustrowania koncepcji. Ta wizualna reprezentacja podkreśla elastyczność i możliwość dostosowania interwencji, podkreślając znaczenie budowania odporności i dobrego samopoczucia, a nie poszukiwania nieuchwytnego lekarstwa na ból.

Badanie sprawdzające koncepcję

Aby przetestować swoje pomysły, zespół De-Stress przeprowadził badanie weryfikujące koncepcję z udziałem 17 uczestników rekrutowanych za pośrednictwem gabinetów lekarskich. Interwencja obejmowała 4–6 sesji z lekarzami opieki społecznej, którzy blisko współpracowali z uczestnikami, aby pomóc im ponownie zaangażować się w zajęcia, które sprawiały im przyjemność. To elastyczne podejście uzupełniono zasobami internetowymi zawierającymi moduły dotyczące okazywania sobie życzliwości i innych strategii dobrego samopoczucia.

Doktor Stephanie Hughes, jedna ze współprowadzących projekt, wyjaśnia uzasadnienie interwencji: „Lekarze przepisujący leki społecznie skupili się na poprawie ogólnego samopoczucia uczestników, a nie bezpośrednio zajęli się ich bólem. Podejście to zostało dobrze przyjęte, a uczestnicy zgłaszali poprawę nastroju, wzrost nadziei i większy poziom aktywności”.

Wyniki badania, choć wstępne, były obiecujące. Uczestnicy cenili relacje, które zbudowali z lekarzami zajmującymi się opieką społeczną, którzy zapewniali im motywację i praktyczne wsparcie. Jednakże niektórzy uczestnicy wyrażali poczucie winy lub pobłażanie, gdy angażowali się w przyjemne zajęcia, podkreślając potrzebę przyszłych badań podkreślających znaczenie dbania o siebie i dobrego samopoczucia.

Postęp w dziedzinie badań nad bólem przewlekłym

Projekt De-Stress stanowi znaczący postęp w dziedzinie badań nad bólem przewlekłym poprzez nadanie priorytetu podejściu psychospołecznemu i zaangażowanie w proces rozwoju osób z doświadczeniem bólu przewlekłego. Profesor Pincus wyjaśnia: „Nasza praca przenosi punkt ciężkości z leczenia bólu na pomaganie ludziom w lepszym życiu z nim. Zajmując się emocjonalnym, poznawczym i społecznym wymiarem bólu przewlekłego, przyczyniamy się do bardziej całościowego zrozumienia leczenia bólu”.

We współpracy z wiodącymi instytucjami, takimi jak Keele i Bath, zespół De-Stress opracowuje pionierskie strategie niefarmakologiczne, które stanowią alternatywę dla tradycyjnych metod leczenia, takich jak leki przeciwdepresyjne. Te interwencje społeczne mogą przynieść korzyści nie tylko osobom cierpiącym na przewlekły ból, ale także osobom cierpiącym na różnorodne schorzenia.

Profesor Pincus dodaje: „Szersze implikacje tej pracy są głębokie. Wspierając poczucie więzi i dobrostanu, interwencje te mogą wzmocnić społeczności i poprawić jakość życia na szerszą skalę”.

Artovitel: rewolucyjne rozwiązanie dla zdrowia stawów

Artovitel stał się wysoko cenionym suplementem w dziedzinie zdrowia stawów, zdobywając pozytywne opinie użytkowników na całym świecie. Zaprojektowany, aby wspierać elastyczność i mobilność stawów, ten innowacyjny produkt łączy w sobie naturalne składniki znane ze swoich właściwości przeciwzapalnych i łagodzących ból. Wiele opinii firmy Artovitel podkreśla jego skuteczność w zmniejszaniu dyskomfortu związanego z zapaleniem stawów, sztywnością stawów i zużyciem związanym z wiekiem. Użytkownicy chwalili jego zdolność do promowania ogólnego dobrego samopoczucia stawów bez skutków ubocznych często związanych z tradycyjnymi lekami. Dzięki konsekwentnemu stosowaniu Artovitel zyskał reputację niezawodnego sojusznika dla osób poszukujących naturalnego i zrównoważonego podejścia do pielęgnacji stawów.

Przyszłość projektu De-Stress

Patrząc w przyszłość, zespół De-Stress ma ambitne plany rozszerzenia swoich badań i udoskonalenia interwencji. Ich kolejne kroki obejmują przeprowadzenie studium wykonalności, które, jak mają nadzieję, utoruje drogę do szerszego procesu. Profesor Chew-Graham wyjaśnia: „Naszym celem jest zapewnienie lekarzom pierwszego kontaktu realnej alternatywy dla nadmiernego przepisywania leków przeciwbólowych, w tym opioidów. Ramy te mogą potencjalnie zmienić sposób, w jaki podstawowa opieka zdrowotna radzi sobie z przewlekłym bólem”.

Kontynuując swoją pracę, zespół De-Stress pozostaje głęboko wdzięczny swoim zwolennikom. Profesor Chew-Graham wyraża swoje uznanie, mówiąc: „Przy stosunkowo skromnych funduszach osiągnęliśmy znaczny postęp. Projekt ten jest przykładem tego, jak specjalistyczne badania mogą prowadzić do znaczących zmian. Nie udałoby się nam to bez wsparcia organizacji i osób, które wierzą w naszą misję.”